Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια

Ως Αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο (ή απλώς εγκεφαλικό) ορίζουμε τη νευρολογική δυσλειτουργία που είναι επακόλουθο διαταραχής της αιμάτωσης του εγκεφάλου.

Τα ΑΕΕ διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες.

• Τα ισχαιμικά ΑΕΕ στα οποία βασική διαταραχή αποτελεί η διακοπή της κυκλοφορίας του αίματος σε μικρή ή μεγαλύτερη περιοχή του εγκεφάλου ανάλογα με το αγγείο που προσβάλλεται. Η κατηγορία αυτή αποτελεί τη μεγάλη πλειοψηφία των εγκεφαλικών επεισοδίων.
• Τα αιμορραγικά ΑΕΕ που προκαλούνται από ρήξη κάποιου αγγείου και έξοδο του αίματος στον εγκεφαλικό ιστό. Η κατηγορία αυτή απαντάται σε μικρότερη συχνότητα και έχει κατά κανόνα χειρότερη πρόγνωση από την προηγούμενη κατηγορία.

Επικοινωνήστε αμέσως με Νευρολόγο αν παρουσιάσετε:

• Αιφνίδιας έναρξης αιμωδία (μούδιασμα) ή αδυναμία στο πρόσωπο, το χέρι ή το πόδι (ειδικά αν είναι στην ίδια πλευρά το σώματος)
• Αιφνίδιας έναρξης σύγχυση, δυσχέρεια ομιλίας (ψεύδισμα, ο ασθενής χάνει τα λόγια του), ή δυσκολία στην κατανόηση της ομιλίας
• Αιφνίδιας έναρξης διαταραχή της όρασης στον ένα ή τους δύο οφθαλμούς
• Αιφνίδιας έναρξης διαταραχή στην βάδιση, ζάλη, απώλεια της ισορροπίας ή του προσανατολισμού
• Αιφνίδιας έναρξης κεφαλαλγία

‘Ανοιες, Νόσος Alzheimer

Νόσος Parkinson

Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια προοδευτική νευροεκφυλιστική διαταραχή, που σχετίζεται με τη δυσλειτουργία ή απώλεια των ντοπαμινεργικών νευρώνων στον εγκέφαλοκαι την έλλειψη ντοπαμίνης. Αποτελεί μια ιδιοπαθή νόσο του νευρικού συστήματος, που χαρακτηρίζεται από κινητικές και μη κινητικές εκδηλώσεις. Η επίπτωση της νόσου ανεβαίνει με την άνοδο της ηλικίας.

Η νόσος του Πάρκινσον κλινικά χαρακτηρίζεται από τρόμο ηρεμίας, υπερτονία, ακινησία, αμιμία προσώπου και διαταραχές στη στάση και την ισορροπία. Τα πρώιμα συμπτώματα της νόσου είναι δύσκολο να γίνουν αντιληπτά, η νόσος επιδεινώνεται σχετικά αργά, και πολλές φορές, η διάγνωση καθυστερεί 2-3 χρόνια από τα πρώτα συμπτώματα. Οι πρώτες αντιληπτές εκδηλώσεις είναι τρόμος ηρεμίας, στο 70% των περιπτώσεων, απώλεια δεξιοτήτων του ενός χεριού, βραδυκινησία και δυσκαμψία. 

Η διάγνωση της νόσου του Πάρκινσον στηρίζεται στην κλινική εικόνα. Δεν υπάρχουν αιματολογικές ή διαγνωστικές εξετάσεις για να επιβεβαιώσουν τη διάγνωση, αλλά η κλινική εξέταση απαιτείται για τη διάγνωση. Γενικά είναι αποδεκτό ότι η βραδυκινησία, σε συνδυασμό με μία από τις άλλες βασικές κλινικές εκδηλώσεις, όπως ο τρόμος ηρεμίας, αστάθεια ή δυσκαμψία, απαιτούνται για τη διάγνωση. Θα πρέπει όμως να διαχωρισθεί από τις άλλες ασθένειες που προκαλούν δευτερογενή παρκινσονισμό, με τη λήψη ενός σωστού ιστορικού.

Μυοπάθειες και Μυασθένεια Gravis

Πρόκειται για παθήσεις που προσβάλλουν το σκελετικό μυ. Μπορεί να είναι κληρονομικές ή επίκτητες και χαρακτηρίζονται είτε από μόνιμη συμπτωματολογία (μυϊκή αδυναμία, βλεφαρόπτωση, διπλωπία), είτε από παροδική συμπτωματολογία (εύκολη κόπωση, δυσανεξία στην κόπωση, επεισόδια παράλυσης, κράμπες, επεισόδια ραβδομυόλυσης), είτε από επίμονη αύξηση των επιπέδων της κρεατίνης κινάσης (CPK) στον ορό. Μπορεί να εκδηλωθούν σε οποιαδήποτε ηλικία, η εξέλιξή τους ποικίλλει, ενώ συχνά προσβάλλονται και άλλα συστήματα

Μυασθένεια Gravis (MG)

H μυασθένεια Gravis είναι μία χρόνια νευρομυική διαταραχή που οδηγεί σε αδυναμία και ασυνήθιστα ραγδαία εξάντληση των εκούσιων σκελετικών μυών. Θεωρείται αυτοάνοσο νόσημα, γιατί το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στο σώμα και συγκεκριμένα οι στόχοι του είναι οι υποδοχείς της ακετυλοχολίνης (85% των περιπτώσεων), που είναι μία ουσία που λειτουργεί ως νευροδιαβιβαστής στις νευρομυϊκές συνάψεις, στα σημεία δηλαδή που συνδέονται τα νεύρα με τους μύες.

Πολυνευροπάθειες

Πρόκειται για ταυτόχρονη δυσλειτουργία πολλών περιφερικών νεύρων. Διακρίνεται σε οξεία (ξαφνική εμφάνιση) και χρόνια (σταδιακή εξέλιξη μέσα σε χρονικό διάστημα μηνών ή χρόνων). Επιπλέον, μπορεί να είναι κληρονομική. Ανάλογα με το αίτιο, μπορεί να βλαφθούν κινητικά νεύρα, αισθητήρια νεύρα, κρανιακά νεύρα ή και συνδυασμός των παραπάνω.

Πολλαπλή σκλήρυνση

Η Πολλαπλή Σκλήρυνση ή Σκλήρυνση κατά Πλάκας, MS (Multiple Sclerosis), είναι μια χρόνια απομυελυενωτική νόσος, αυτοάνοσης αιτιολογίας. Εμφανίζεται σε νεαρές ηλικίες, κυρίως μεταξύ 20-40 ετών με ποικίλη συμπτωματολογία ενάρξεως και παρουσιάζει κατά την πορεία της επεισόδια υφέσεως και εξάρσεων

Από τη στιγμή που η νόσος θα εκδηλωθεί υπάρχουν στην πορεία της περίοδοι υφέσεως και εξάρσεως – η νόσος διαδράμει σε ώσεις. Οι υποτροπές της νόσου είναι συνήθως απρόβλεπτες και μπορεί να συμβούν χωρίς προειδοποίηση. Φαίνεται όμως οτι συμβαίνουν συχνότερα την άνοιξη και το καλοκαίρι, μετά από διάφορες λοιμώξεις, μετά από σωματική ή ψυχολογική καταπόνηση, κατά τους πρώτους μήνες της κυήσεως ή μετά τον τοκετό.

Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει οριστική λύση για την πολλαπλή σκλήρυνση επειδή δεν υπάρχει αιτιολογική θεραπεία για τη νόσο. Ωστόσο, με τις υπάρχουσες θεραπείες, ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών ζει μία φυσιολογική ζωή, με σχετικά λίγα προβλήματα.